De Vis (Papa's ochtend deel II)

Als Lotus geen ik-wil-op-papa's-kussen-liggen-neigingen heeft, mag papa haar oppakken, knuffelen en naar de badkamer brengen. Natuurlijk mag Lotus zelf het licht aan knippen. Of Koetje doet dat. Of Duizendpoot. Of Eekhoorn. Of Skippy. Als iedereen weigert, doet papa het zelf.

In de badkamer hangt de Spiegel. Onder het motto Begin de dag met een lach kijken we daar altijd even in. Met een lach is je dag meteen een stuk vrolijker - vaak geen overbodige luxe. Meestal lacht ze zelf. Maar als het moet tovert papa een beestje te voorschijn dat zo in Lotus haar nekje gekropen komt. En als dat niet helpt, is er altijd nog de kieteldood. Lachen zal ze.

Dan is het tijd voor de Vis. Wij hebben een Vis. De Vis is ouder dan Lotus. We hadden eigenlijk 8 vissen, maar de eerste 5 waren na twee weken dood. De huidige Vis is de winnaar van de daarop volgende eliminatieronden.

Lotus zou liever een Hond hebben, of desnoods een Poes of een Konijn. Maar mama ziet dat niet zitten. Die haat beesten. Stiekem denk ik dat de dood van vis 1 tot en met 7 geen toeval was. Maar goed, bewijs dat maar eens.

De huidige Survivalvis is dus het enige beest dat Arme Papa tot zijn beschikking heeft om de kleine wat verantwoordelijkheid en empathie bij te brengen met betrekking tot mindere schepsels. Iets wat Chinezen over het algemeen veel te weinig hebben, maar daarover een andere keer.

Papa zet Lotus bovenop de speelgoeddoos, zodat ze op ooghoogte met de Vis komt. Dan pakt papa 1 korreltje visvoer uit het zakje dat langer meegaat dan de vis zelf.
"Hier," zeg ik. "Geef maar aan de Vis".

Knap hoe zo'n kind de motoriek heeft om dat minuscule korreltje in 1x te pincet-grepen, en het dan presteert om het naast de kom te dumpen. En mama maar verwonderd vragen waar die kakkerlakken toch steeds vandaan komen.

Als Lotus dan toch gescoord heeft, en we er samen nauwlettend op hebben toegezien dat de Vis ook daadwerkelijk gehapt heeft, kunnen we eindelijk zelf gaan eten.

wordt vervolgd...