Papa roept ze. Terwijl ze heel goed ziet dat papa nog net zo hard slaapt als mama - en mama ligt dichterbij. Toch is papa de lul. Ze weet precies wie ze moet hebben.
"Papa! Papa!"
Jahaa. Papa komt eraan. "Luister lieve schat. Papa gaat eerst even naar de wc en dan komt hij luiertje kijken en kleertjes aandoen. Goed?"
"Ja" zegt ze braaf. Gelukkig. 1-0 voor papa. Papa rukt zo onopvallend mogelijk z'n telefoon en z'n tablet van de lader en verdwijnt uit het zicht. Op de wc heeft hij net een halve minuut om stiekem zijn social game op zijn tablet te openen en de meest noodzakelijke handelingen te verrichten (zowel in het spel als op de pot). (Tsja, beroepsdeformatie, rechtvaardigt papa zijn pedagogisch onverantwoorde actie - papa werkt nu eenmaal in de gaming.)
"Kiekeboe! Daar ben ik weer!" Papa raapt Koetje, Skippy en het hoofdkussen van de grond. Oeps. Zou ze weten dat papa haar heeft laten wachten voor een spelletje? Je weet nooit met die kids.
Koetje en Skippy mogen mee opstaan vandaag. De bofkonten.
Nu kan papa aan zijn werk beginnen - te vroeg want het is echt nog geen half acht (de normale opsta-tijd). Pyjamaatje uit. Luiertje uit. Gelukkig niet gepoept. Vers luiertje aan. Zorgvuldig door papa uitgezochte kleertjes erbij pakken. Dametje wil niet stil zitten want hangen en lummelen op bed, papa's kussen en mama is veel leuker dan aangekleed worden. Dan maar springend en hupsend aankleden onder het geslaak van 'stilzitten... S T I L zitten!'
Op zulke momenten slaat bij de kleine opeens de Oost-Aziatische doofheid toe. Heel apart.
Mama slaapt overigens gewoon verder. Die wordt alleen wakker wanneer het echt, echt niet anders kan. Maar nu is papa er nog, dus waarom zou je een vin verroeren?
Afijn, een eeuwigheid later is mevrouwtje eindelijk aangekleed en uitgesprongen. Het ochtendritueel kan verder.
wordt vervolgd.
