De Yoghurt (Papa's Ochtend Deel III)

Met een beetje geluk heb ik de tafel al gedekt vlak voordat ze wakker werd. Op mindere dagen moet ik nog zien dat er wat op tafel belandt zonder dat de kleine afgeleid of - erger nog - lastig wordt van al dat prachtige speelgoed in huis.

Gelukkig helpt ze ook graag. Terwijl ik de afwas van de vorige avond uitsorteer op schoon en 'schoonma-schoon' (lees: nog VIES), hangt de kleine aan mijn been. Ze laat alleen los als ze wordt opgepakt ("nee schat, papa is even bezig"), of als ze ook wat naar de tafel mag brengen.

Chinese kinderen van nog geen 2 hoeven geen donder te doen, maar deze papa leidt zijn kleine schaamteloos op tot hulpje in huis. Dus brengt ze zelf haar eigen plastic slabbetje naar haar eetstoel. En terwijl papa zijn best doet om in 2 handen een beker vol bestek, een bord, een kinderbord, een rasp en een schoteltje zonder ongelukken in 1 keer over te brengen, draagt de kleine de banaan. Ze is met haar 81 cm misschien aan de kleine kant, gelukkig is dat net genoeg om bij de Chinese tafel te kunnen.

Mijn broer zei al, als klein Chineesje van toch al niet zo lange ouders wordt ze zelf vast ook niet groot. So what: klein maar fijn. En schattig.

Het is hier behelpen met brood en pindakaas. Het brood staat in de supermarkt dicht bij de zompige cakejes en Calve bestaat hier niet. Misschien dat de kleine daarom wat achterblijft qua groei.

Behalve boterham met pindakaas is er nog een alternatief voor 't ontbijt: yoghurt. Het leuke van China is dat ze alles aan je deur komen brengen. Bijvoorbeeld dagverse ochtend. Elk dag zet de yoghurt-Chinees, als iedereen nog slaapt, trouw 1 flesje verse yoghurt voor onze deur. (En neemt het vuile flesje van de dag ervoor weer mee terug.)

Nu is ook deze yoghurt opgeleukt met een schepje suiker, en de kleine krijgt er ook nog lekkere appel (vandaar de rasp) en banaan doorheen.

Helaas vindt de vrouw yoghurt veel te koud en bovendien ook algemeen ongeschikt als ontbijt. Vraag me niet waarom, maar het schijnt te maken te hebben met de yinyang ofzo. Op zulke momenten vergeet de vrouw altijd spontaan dat de kleine maar half Chinees is en voor de andere helft is voortgebracht uit een cultuur waarin hele volksstammen ontbijten met al-dan-niet-koude melkproducten.

En laten we wel wezen, papa is met yoghurt begonnen omdat de kleine haar melk ging weigeren en Chinezen alles wel prima vinden van wat hun kleine doet of weigert. Als het aan vrouwlief lag krijgt de kleine behalve geen vlees en geen vis ook al geen zuivel meer. (Goh, wat vreemd toch dat ze niet zo hard groeit!)

Voor de kleine is er niks lekkerder dan yoghurt. En ze weet ook precies waar die vandaan komt. Na twee hapjes boterham met pindakaas wijst ze naar de deur en roept: "Joh! Joh!".

Ja schat. Laat mama maar lekker slapen. Eten wij lekker samen de joh op. Hmmmmmm. Lekker.

Wordt vervolgd.

Het brein achter alles wat de kleine begeert

Verreweg het meeste speelgoed heeft ze van Arme Papa. Maar het - momenteel - allerleukste heeft ze van mama gekregen: het Winkelwagentje Met Boodschappen. Tenmiste dat denkt ze.

Nu is alles relatief en in China is niets wat het lijkt. Dus even voor de record, ook het Winkelwagentje heeft papa gekocht. Papa weet wat de kleine wil.

Mama en schoonma weten dat een stuk minder. Ze bedoelen het goed hoor. Maar kom op. De kleine was net een paar maanden of mama had een pop op de kop getikt met de prachtigste kambare haartjes en uit- en aantrekbare jurkjes - een soort nep-Barbie (het blijft China hier). Die staat nog steeds in de kast. Maar dat geeft niet: altijd handig om alvast een verjaardagscadeautje te hebben voor als de kleine 6 wordt.

Schoonma is een erg praktisch ingestelde vrouw dus die koopt alles op de groei. Kleertjes, schoentjes, en ook boekjes. De kleine heeft al moeite genoeg om haar aandacht bij Rupsje Nooitgenoeg te houden, laat staan dat ze 40 pagina's Peter Pan kan volgen. Maar ach, er staan ook plaatjes in.

Nu hopen dat schoonma kan onderscheiden wat daarop staat. Anders krijgen we straks dezelfde miskleun als met Koetje, die door schoonma maandenlang steevast 'Hond' werd genoemd. Tot overmaat van ramp klinken 'koe' in het Nederlands en 'hond' in het Chinees bijna identiek. Arme Kleine noemt daardoor hond en koe nog steeds hetzelfde.

Afijn, we dwalen af. De kleine is ondertussen vaste bezoeker van diverse supermarkten. Dus wat Sassa en Toto kunnen, kan de kleine ook: een winkel maken. Minutieus worden de plastic groenten en fruit uitgestald op de krukjes. Direct na het kopen kan het feestmaal beginnen. Het babyrek waar ze als baby niet onder wilde blijven liggen, dient nu als kraan. Want groente en fruit met eerst gewassen worden voor je het opeet. Koken doet de kleine nog niet, dus na het wassen gaat alles hup, zo het mondje in.

Koetje krijgt ook. Hondje ook. Beer ook. Kleine Beer ook. Dan volgen nog Panda, Nijntje, superklein Beertje (op straat van de vuilnisman gekregen), Duizendpoot, Eekhoorn, Schaapje en Girafje en zelfs trouwe bedgenoot Skippy. En als allerlaatste... is papa aan de beurt.

Het is even wachten maar dan heb je ook wat! Een heerlijke plastic tomaat uit het vuistje. En als die op is en je dan naar je werk moet, krijg je ook nog een volledig verzorgd lunchpakket, bestaande uit 1 plastic banaan en 1 plastic aardbei. Lekku-hurrr!

Mama krijgt dat allemaal niet. Papa wel. Zou ze toch door hebben dat papa het brein was achter het Winkelwagentje...?



De kleine is nu 1 jaar en bijna 10 maanden.

De Vis (Papa's ochtend deel II)

Als Lotus geen ik-wil-op-papa's-kussen-liggen-neigingen heeft, mag papa haar oppakken, knuffelen en naar de badkamer brengen. Natuurlijk mag Lotus zelf het licht aan knippen. Of Koetje doet dat. Of Duizendpoot. Of Eekhoorn. Of Skippy. Als iedereen weigert, doet papa het zelf.

In de badkamer hangt de Spiegel. Onder het motto Begin de dag met een lach kijken we daar altijd even in. Met een lach is je dag meteen een stuk vrolijker - vaak geen overbodige luxe. Meestal lacht ze zelf. Maar als het moet tovert papa een beestje te voorschijn dat zo in Lotus haar nekje gekropen komt. En als dat niet helpt, is er altijd nog de kieteldood. Lachen zal ze.

Dan is het tijd voor de Vis. Wij hebben een Vis. De Vis is ouder dan Lotus. We hadden eigenlijk 8 vissen, maar de eerste 5 waren na twee weken dood. De huidige Vis is de winnaar van de daarop volgende eliminatieronden.

Lotus zou liever een Hond hebben, of desnoods een Poes of een Konijn. Maar mama ziet dat niet zitten. Die haat beesten. Stiekem denk ik dat de dood van vis 1 tot en met 7 geen toeval was. Maar goed, bewijs dat maar eens.

De huidige Survivalvis is dus het enige beest dat Arme Papa tot zijn beschikking heeft om de kleine wat verantwoordelijkheid en empathie bij te brengen met betrekking tot mindere schepsels. Iets wat Chinezen over het algemeen veel te weinig hebben, maar daarover een andere keer.

Papa zet Lotus bovenop de speelgoeddoos, zodat ze op ooghoogte met de Vis komt. Dan pakt papa 1 korreltje visvoer uit het zakje dat langer meegaat dan de vis zelf.
"Hier," zeg ik. "Geef maar aan de Vis".

Knap hoe zo'n kind de motoriek heeft om dat minuscule korreltje in 1x te pincet-grepen, en het dan presteert om het naast de kom te dumpen. En mama maar verwonderd vragen waar die kakkerlakken toch steeds vandaan komen.

Als Lotus dan toch gescoord heeft, en we er samen nauwlettend op hebben toegezien dat de Vis ook daadwerkelijk gehapt heeft, kunnen we eindelijk zelf gaan eten.

wordt vervolgd...

De Schoonma-regel

Uitzondering is de regel, vooral bij de Schoonma-regel.

De wat?

De Schoonma-regel. Dat lees je goed: Huize Papa heeft een speciale Schoonma-regel. Die houdt in dat Schoonma per week maximaal 3 nachtjes mag blijven slapen.

Niks bijzonders? Toch wel. Arme Papa heeft hier keihard voor moeten vechten. Een in-home oma-annex-nanny is hier helaas heel gewoon.

Bij ons in het wijkje struikelt Arme Papa buiten over de oma's met kleinkinderen. Een doorsnee gezin bestaat in China in de praktijk uit 1 papa (die altijd werkt en zich in principe niet met kinderen onder de 6 bemoeit), 1 mama (die ook full time werkt) en minstens 1 oma. Desgewenst kan hierbij gebruik gemaakt worden van een mix van de oma van papa's zijde en die van mama's zijde. Maar 1 oma in huis is een must. Want papa en mama zijn veel te druk om zich met hun kroost te bemoeien, en oma's zwemmen in de vrije tijd. Zonder kleinkinderen gaan ze toch maar hangen op straat en in de Ikea.

Arme Papa zit dus opgescheept met Schoonma. Helaas is uit ervaring gebleken dat Schoonma en Arme Papa niet compatible zijn. Hen bij elkaar in 1 huis zetten is geen goed idee. Je zet Donald Trump ook niet met een Mexicaan samen in 1 (wit) huis.

Maar ja. Dan moet Vrouwlief dus minstens 2 doordeweekse dagen op de Kleine passen. Dat valt niet mee als je zelf zo'n mama's kindje bent dat gewend is dat mama alles voor je regelt en je zelf geen donder hoeft te doen.

Dus vorige week moest er verhuisd worden in het weekend - een verhuizing die niet doorging. Twee weken daarvoor was Vrouwlief veeeel te moe. En vandaag realiseert Vrouwlief zich dat ze echt veel te druk is. Schoonma moet morgen echt komen hoor, chat ze naar Arme Papa.

Nu heeft Vrouwlief inderdaad een examen binnenkort. Toch heeft ze ondanks de drukte nog wel tijd om zich met haar telefoon bezig te houden. En om (afgelopen vrijdag) tot 15:00 uur thuis niet te studeren terwijl Schoonma zich met de Kleine bezighoudt, en om (dit weekend) twee voorstellingen te bezoeken (waarvan 1 met mij, op vrijdagavond).

"Hoezo dan?" chat deze klootzak nijdig terug. "Als Schoonma morgen komt, moet ze wel vrijdag terug hoor. En naar die voorstellingen zou ik dan ook maar niet gaan, want je hebt het immers veel te druk."

Dat is een ijzeren logica waar zelfs Vrouwlief niet tegenop kan. Deze ronde wint Papa.

Voorlopig althans. De dag is pas halverwege. En met Vrouwlief weet je nooit.